ارائه راهکاری علمی موثر برای درمان ناباروری پسران مبتلا به سرطان

توسط محقق پژوهشگاه رویان محقق شد؛

یکی از پژوهشگران پژوهشگاه رویان در قالب طرحی علمی، راهکاری موثر برای درمان ناباروری پسران نوجوان مبتلا به سرطان پس از شیمی درمانی ارائه کرد.

لیلا راشکی، برگزیده حوزه زیست‌فناوری بیست و پنجمین کنگره و جشنواره بین‌المللی رویان جهاددانشگاهی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری چراغونی گفت: طبق تحقیقاتی که ما در پژوهشگاه رویان انجام داده‎‌ایم، سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونیال بافت بیضه (سلول‌هایی که مسئولیت تولید اسپرم را دارند) برخی از پسران نوجوان مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی و رادیوتراپی قرار دارند، آسیب می‌بیند که در آینده مشکلاتی برای باروری آنها ایجاد می‌کند.

پژوهشگر پژوهشگاه رویان افزود: در این مطالعه ما به دنبال این مسئله بودیم که روشی در آزمایشگاه به وجود آوریم تا این افراد پس از درمان سرطان، بار دیگر بتوانند سلول‌های اسپرم بدست بیاورند و صاحب فرزند شوند. 

دکترای بیولوژی تولید مثل اظهار کرد: سلول‎‌های تستیس (testis) به علت اینکه پر توان هستند این امکان را به وجود می‌آورند که رده‌‎های اندام‎‌‌های دیگر مانند کبد و کلیه را نیز به وجود بیاورند به همین دلیل در این پژوهش از این سلول‌ها به عنوان بافت‎‌های شبه اندامی برای بررسی مکانیسم‌‎های مولکولی و درمان‎‌های دارویی آن اندام استفاده کرده‌ایم. 

وی عنوان کرد: در این طرح آزمایشگاهی برای تمایز سلول‌های بنیادی بیضه موش‌‎های نابالغ به سمت سلول‌های کبدی است از اسید هیالورونیک استفاده کرده‌ایم؛ وقتی این اسید در محیط آزمایشگاهی استفاده می‌کنیم باعث می‌شود همان مسیر تکامل را در پیش بگیرد و تمایز به سمت سلول‌های دیگر نیز به وجود آید.

وی به مشکلات اجرای این طرح اشاره کرد و گفت: تامین هزینه بزرگترین مشکلی است که با آن مواجه هستیم. متاسفانه با توجه به تحریم‌ها انجام بسیاری از تست‌های اطمینان بخش در ایران قابل انجام نیست. مواد اولیه این طرح نیز با صرف قیمتی گزاف از خارج از کشور تامین می‌شود. تمامی این مسایل روند اجرای این طرح را تحت شعاع قرار داده است.

راشکی بیان کرد: بخش دیگری از مشکلات پژوهشگران این مجموعه، چاپ مقالات در مجلات بین المللی است. متاسفانه این پژوهش با وجود کارایی و کاربرد زیاد به دلیل اعمال تحریم‌ها در مجلات خارجی چاپ نمی‌شوند. اگر بستری برای همکاری بیشتر با دنشگاه‌های دیگر و ورود مواد و تجهیزات مورد نیازمان برطرف شود می‌توانیم پیشرفت چشمگیری در اجرای این طرح  داشته باشیم.