«نه» محکمِ دکتر بهشتی به آیت الله علم الهدی/ مسیله خون در میان است

به گزارش خبرگزاری چراغونی، آیت الله علم الهدی خاطره ای جالب از شهید بهشتی تعریف می کند که نشان می دهد ایشان به هیچ عنوان سفارش و توصیه ای را برای اعمال نفوذ نمی پذیرفته و فارغ از نگرش و منش سیاسی انسان ها با آنان مواجه می شده است. پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی در این باره روایتی را از علم الهدی به نقل کتاب خاطراتش با عنوان «خاطرات سید احمد علم الهدی» منتشر کرده که در پی می خوانید:

«در اوج بحران درگیری با منافقان، رییس منافقان شاخه بابلسر در تصادف با یکی از بچه های جهاد کشته شده بود. منافقان او را به منزله ی شهید قلمداد کردند و تشییع جنازه ای گرفتند و در سطح استان مازندران هم تبلیغات وسیعی به راه انداختند که بچه های جهاد او را شهید کرده اند و حال آن که در تصادف کشته شده بود. منافقان جمع شده بودند و با نفوذ در دادگستری آن جا، این فرد جهادی را به دو سال زندان محکوم کردند.

بر اساس قوانین آن زمان، مجازات زیر گرفتن افراد، شش ماه زندان بود. به علاوه کارشناس راهنمایی و رانندگی تشخیص داده بود که طرفین تصادف هر کدام 50 درصد مقصر هستند زیرا آن عضو منافقان با دوچرخه آمده بود وسط جاده، منتها راننده ی جهاد هم اشکالش این بود که سرعت زیاد داشته و تقصیر راننده همان سرعت زیاد بوده است نه زدن به کسی. با وجود این، آن ها فعالیت کرده بودند و این فرد جهادی را بر خلاف قانون، محکوم به دو سال زندان نمودند… بچه های مازندران هم به ما متوسل شدند. گاهی کمیته ی منطقه ی 10 برای این گونه موارد در سطح کشور، یک مرجع و ملجا بود. درخواست آن ها این بود که اگر این پرونده از مازندران به تهران منتقل شود، از نفوذ منافقان دور می ماند.

در آن زمان قوه قضاییه تحت ریاست آیت الله بهشتی بود و ما هم در قوه قضاییه نفوذ داشتیم و آنها فکر می کردند که اگر این انتقال پرونده صورت بگیرد دیگر مسیله حل شده است. بنده می دانستم که مرحوم شهید بهشتی با این حرف ها به درخواست بنده اهمیت نمی دهد؛ لذا به آیت الله خزعلی متوسل شدیم و به ایشان عرض کردم که آیت الله بهشتی برای شما احترام خاصی قایل اند و قضیه هم این است. شما نزد آقای بهشتی بروید و درخواست خلاف عدل هم نداریم و فقط این را می خواهیم که ایشان دستور بدهند پرونده از بابلسر به تهران منتقل شود تا در این جا مجدداً بررسی گردد ما هم فقط این را می خواهیم که مطابق قانون عمل شود.

آقای خزعلی گفتند بیایید با هم برویم؛ چون اگر بنده تنها بروم ممکن است ایشان پرسش هایی مطرح کنند و بنده اطلاع نداشته باشم. ما هم یک روز سرزده به دفتر حزب جمهوری اسلامی رفتیم. من گفتم وقت بگیریم؛ ولی آقای خزعلی گفتند نیازی نیست… بالاخره نشستیم و آقای خزعلی گفتند جریانی در بابل اتفاق افتاده که آقای علم الهدی در جریان آن است و شرح آن را می داند؛ منتها از من خواسته اند که به اتفاق هم پیش شما بیاییم و از شما خواهش کنیم که اگر می شود درخواست ایشان را برآورده کنید و ظاهراً هم راه حلی که پیشنهاد می کنند، راه حل عادلانه ای است که اگر شما دستور بدهید، به آن عمل کنند.

قضیه را برای آقای بهشتی تعریف کردیم و گفتیم که درخواست توصیه و اعمال نفوذ نداریم شما فقط دستور بدهید این پرونده به مرکز منتقل شود. یعنی اولیای فرد جهادی زندانی نامه می نویسند و درخواست می کنند و شما زیر نامه ی آن ها فقط موافقت کنید که این پرونده به تهران منتقل شود و در این جا پرونده عادلانه بررسی گردد. آقای بهشتی گفتند: من موافق نیستم. خیلی هم صریح گفتند: مسیله خون در میان است. یک انسان کشته شده است ولو یک منافق. الان بگویم این پرونده به تهران بیاید، می دانم شما می روید اعمال نفوذ می کنید؛ این و آن را می بینید و می گویید در آن جا منافقان اعمال نفوذ کرده اند؛ شما هم در این جا اعمال نفوذ خواهید کرد. مسیله ی خون یک انسان است و لذا من دخالت نمی کنم. شما اگر می توانید طبق قانون درخواست کنید که پرونده به این جا منتقل شود. دستوری در این زمینه نمی دهم که به صورت فوق العاده پرونده به این جا بیاید؛ زیرا پای خون یک انسان در میان است و حاضر نیستم کاری بکنم که خون یک انسان ولو یک منافق ریخته شود. خیلی صریح گفتند و ما دست خالی از پیش ایشان برگشتیم.»

25957